Geleneksel mimaride oluşturulmuş Sunucu Sanallaştırma ortamını görmektesiniz. HyperV Server Kurulum işlemi tamamlanmış fiziksel sunucu üzerinde temel bilgi işlem birimleri bulunmakta. Network, Ram, işlemci ve yerel veri depolama havuzu.
HyperV Server Kurulum işlemi yerel veri depolama alanına kuruldu. Platformda, Harici bir veri depolama havuzu da var. Harici veri depolama havuzu, iki fiziksel yöneticiye (Storage Controller) sahip ve yedeklenmiş durumda. Fiziksel sunucu üzerinde iki adet Host Bus Adapter var ve veri depolama havuzuna Direct–attached storage (DAS) mimarisi kullanılarak bağlandı.
Her bir host bus adapter (HBA) ayrı World Wide Name (WWN) numaralarına sahip. HyperV Server üzerinden Virtual Fibre Channel kullanabilmemiz için yeterli bir alt yapıya sahibiz.
Direct–attached storage (DAS) mimarisini sildik ve mevcut yapıya SAN SW ekledik. Fiziksel sunucu ile veri depolama havuzu SAN SW üzerinden bağlandı. Bu mimariye de Storage Area network (SAN) demekteyiz ve HyperV Server Virtual Fibre Channel mimarisini bu yapıda da kullanabiliriz.
Paylaşmış olduğumuz bu iki mimarinin ortak özelliği fiziksel Fibre Channel alt yapısına sahip olmaları. Diğer veri depolama havuzları, SAS bağlantısı, iscsi bağlantısı yada yerel veri depolama havuzları Virtual Fibre Channel mimarisini desteklemez.
Bu ek bilgileri verdikten sonra Veri depolama havuzumuzu yapılandırıyoruz. Ihtiyaçlarımıza ve veri depolama havuzunun desteklemiş olduğu ölçüde storage array oluşturuyoruz. Storage üzerinde yapılan array yapısının Raid 0, 5, 10 yada farklı bir türde olması HyperV Server Virtual Fibre Channel mimarisine etki etmemekte. Array içine mantıksal alanlarımızı da oluşturduk.
Veri depolama havuzunun Temel yapılandırma işlemleri tamamlandı ve fiziksel array ve içinde ‘Lun ‘larımız hazır durumda. Oluşturulan LUN’ ları CSV (HyperV Cluster Shared Volume) alan yada sanal makine verileri (virtual machine configuration file) için kullanabiliriz.
Storage üzerinde oluşturulan bu alanlar HyperV Server Kurulum işlemi tamamlanmış fiziksel sunucuya bağlanacak. Her bir sanal makine (virtual machine) kendisine ait olan Virtual machine config file ve sanal veri depolama havuzlarını kullanmakta.
Fiziksel storage üzerinde oluşturmuş olduğumuz bir başka mantıksal alan var ve bu alanı henüz kullanmadık. Bu alanı ayrıcalıklı sanal makine (virtual machine) için ayırdık. Bu sanal makine (virtual machine) yüksel hızda veri depolama alanı istemekte ve VHD performansından etkilenmemesi gerekmekte.
Hatırlarsanız, pass–through disk mimarisinde bu fiziksel alanı HyperV Server Kurulum işlemi yapılan fiziksel sunucuya bağlıyorduk. HyperV Server Virtual Fibre Channel mimarisinde durum daha farklı. Fiziksel diskleri kullanacak olan sanal makineye (virtual machine) Virtual Fibre Channel Adapter bağlıyoruz.
Bu virtual Fibre Channel Adapter ‘in da sanal World Wide Name (WWN) numarası bulunmakta. Fiziksel WWN bilgileri
- Hypervisor işletim sistemi (HyperV Server)
- SAN SW
- Storage üzerinde tutulmakta ve erişim izinler bu üç bilgi işlem birimi tarafından kontrol edilmekte.
HyperV Server Virtual Fibre Channel mimarisi de virtual WWN ‘e sahip ve bu WWN bilgileri HyperV Server ‘da ve Sanal makine configurasyon verisinde tutulmakta.
Sanal makine (virtual machine) kendisi için ayrılmış fiziksel lun ‘u kullanırken sanal makineyi fiziksel lun ‘a eriştiren bileşen de Hypervisor işletim sistemi yani HyperV Server ‘dir.
Dikkat ederseniz, HyperV Server fiziksel WWN bilgilerini de bilmekte ve bu fiziksel WWN bilgileri üzerinden Lun’a erişim sağlamakta.
Hypervisor, Virtual Fibre Channel mimarisindeyse sanal makinenin sahip olduğu Virtual Fibre Adepter’in Virtual WWN numarasını da bilmekte ve fiziksel Lun’a erişim sağlarken köprü görevini üstlenmekte.
Pass–through disk mimarisinde ki gibi Fiziksel sunucu fiziksel lun ‘u misafir etmiyor, fiziksel lun a erişim izinlerini sağlıyor. Pass–through disk ‘e göre biraz daha performanslı.
Bu özellikte Pass–through disk mimarisi gibi HyperV Server’in üçüncü sürümünde hayatımıza girmiş olan ve bu gün de kullanılan bir özelliktir.
